Dan ben je ineens in Paraguay. Kennen jullie iemand die wel eens in Paraguay is geweest? Wij dus ook niet, dat heeft ook een reden...
Niks dan respect voor de tomeloze, onuitputtelijke fantasie van de Lonely Planet schrijvers om toch een 100tal pagina's vol te schrijven over dit landje.
Vanaf het vliegveldje van Asuncion gingen wij met de taxi naar ons hotel in het centrum. We hadden niet kunnen reserveren, want het hotel had geen website. Als dat maar goed gaat.

Kom je doorgaans eerst door ‘sloppenwijken' voordat je met de taxi het centrum bereikt, wij kwamen eerst vooral langs weilanden met dikke koeien, daarna de nodige villa's en shoppingmalls en onderweg had ik al meer Mercedesen gezien dan in heel Peru&Bolivia samen. Een onbekend land, maar men heeft het overduidelijk goed hier.

In ons hotel met ziekenhuisuiterlijk waren wij voor zover wij konden zien de enige gasten en toen wij om een plattengrond van de stad vroegen bleek dat lastig, zoiets als een standaard toeristenmap bestaat hier niet, er zijn hier namelijk geen toeristen.

Op zoek naar eten bleek de hele stad uitgestorven, er was werkelijk niemand op straat op een 100tal politie/militairen na, die overigens uitermate vriendelijk waren. Het was zondag en een zondag in Paraguay is nog een echte hardcore zondag. Uiteindelijk vonden we een terrasje waar we op goed geluk wat bestelden en waar we voor het eerst geconfronteerd werden met de grote voorliefde van Paraguayanen voor ham, kaas en friet. Alles wat je in Paraguay bestelt komt met ham, kaas en friet. Goed, er zijn absoluut ergere dingen, maar opmerkelijk was het in ieder geval wel.
Tijdens het eten kwam er ineens een optocht voorbij waarin de Paraguayanen de Spanjaarden versloegen, of althans dat is wat wij er van konden maken. Nou, dat was wel een happening en zo plots als de optocht er ineens was, zo plots was hij ook weer verdwenen. Het was de week van het theater in Paraguay oid.

De volgende ochtend kwam de regen met bakken uit de hemel, niveautje straten blank en het wordt niet meer droog vandaag. Rond 14uur kregen we toch echt wel honger en zijn wij er toch maar opuit gegaan. Drijfnat geluncht, drijfnat een supermarkt in geweest en snel weer terug naar bed.

Sinds ik het met Tim in Sucre over Colombia heb gehad was ik eigenlijk al om, maar Sjoukje stribbelde nog tegen. Een keer goed natregenen doet echter wonderen en 's avonds hebben we dus maar vliegtickets geboekt naar Colombia voor 1 April. Even nog 1 à 2 weken écht mooi weer en strand... De vliegtickets waren uiteindelijk duurder dan gedacht, dit omdat het vanaf 30 maart ‘Semana Santa' is, de heilige week voor Pasen en dan krijg je naar het schijnt complete volksverhuizingen in Zuid Amerika. We zien het wel tegen die tijd.

We vliegen vanaf Asuncion en in de tussentijd moeten we nog even snel op en neer naar de Iguacu watervallen over de grens in Brazilië en Argentinië zo'n 8 uur verderop.

De volgende dag was het alweer heerlijk weer en moesten we dus opzoek naar bustickets richting de grens, dat bleek uiteindelijk makkelijker dan verwacht aangezien de man op het kantoortje redelijk Engels sprak en iedereen het maar wat mooi vind om die 2 gekke toeristen te helpen. Daarna nog geprobeerd toeristje te spelen in Asuncion, maar er is echt bijzonder weinig. Wel kwamen we nog langs een outdoor fotoshoot van een stel dames waarvan het beroep zich wel doet raden...

Met de lunch koos ik weer een willekeurig gerecht, goed ik herkende de woorden ‘ham' en ‘kaas' wel, maar wat ik kreeg sloeg toch wel weer alles: patat met rolletjes kaas en rolletjes ham. Sjoukje had een wat saaie salade, dus gecombineerd hadden we toch een mooie maaltijd.
Zeer verfijnd die Paraguayaanse keuken.

Met het avondeten kwamen we nog een Paraguayaanse-Limburgse (?!) tegen, die het wel heel grappig vond om Nederlands te horen in Asuncion. Daarna kwam er nog een hele vreemde Engelsman naast ons zitten die wel even ging vertellen dat je geen kaas moest eten vanwege geen idee, want ik zat alweer op de kast. Ten eerste is kaas heel lekker en ten tweede is het godsonmogelijk om in Paraguay geen kaas te eten. Check please en snel naar bed, morgen een drukke dag.

De dag daarop hebben wij weer eens echt de die-hard backpacker gespeeld: De uitdaging van die dag bestond uit hotel-busstation-grensstad-grens-grensstad-watervaldorp-hostel en uiteindelijk hebben we maar 1x! een taxi genomen, best goed vonden wij zelf.

We zitten nu in een hostel in Brazilië en vanuit hier gaan we 2 dagen de watervallen bekijken en daarna mogen we dezelfde weg weer terug richting Asuncion voor onze vlucht naar Colombia.

Minder dan 5 weken nog.

S&Q.

N.B.
- Ciudad del Este, de grensstad van Paraguay heeft als bijnaam ‘de supermarkt van Zuid Amerika' met als motto: als je het hier niet kan vinden, bestaat het niet.
- In Asuncion heb je gewoon free wifi in het park, in Nederland lopen we zo achter op dat gebied.
- Als in Asuncion een dansschool een workshop geeft op het plein, doet iedereen mee. Moet je in Nederland eens proberen...
- Paraguayaanse empanada's zijn erg goed, vooral die met ham en kaas uiteraard.
- Zet 22 manke, geblinddoekte katten op een plein met een voetbal en er is een Paraguayaans TVstation dat het uitzendt.
- Paraguay is rustig, vriendelijk en redelijk prijzig. Het is jammer dat er niks is, want wij vinden het verder wel een prettig landje en je voelt je als toerist heel speciaal.