Eenmaal aangekomen in ons guesthouse in Lima vielen wij natuurlijk direct als een blok in slaap. Totdat ik om 3:45u weer heerlijk klaarwakker, rechtop in ons bed zat. Jetlag, dat was nieuw deze reis.
De volgende dag was het een heerlijke 28 graden hebben wij het best wel schattige historische centrum van Lima bezocht. Zo zijn we onder andere in een grote oude kerk geweest waar ze grafkelders met honderden skeletten zouden moeten hebben. Na €2,- entree per persoon betaald te hebben moesten we eerst even wachten, wat bleek: mochten/moesten we leuk met een 1,5 uur durende rondleiding mee door de kerk, in het Spaans. Helemaal aan het einde gingen we dan eindelijk de kelders in, maar mochten er helaas geen foto's gemaakt worden.
Verder hebben we daar nog een authentieke Lima-tiaanse lunch genuttigd met veel bonen, mayonaise en vlees. Goed voor de darmen.
's Avonds hebben we nog een soort van fontijn/licht-show gezien in een park en om 20u was het volgens mr. Jetlag alweer de hoogste tijd.

De volgende dag hebben we nog wat door de wijk Miraflores, waar ons guesthouse stond, gelopen en dat zag er allemaal erg leuk uit. We hadden eigenlijk wel een dagje langer in Lima willen blijven, een leuke stad en het was heerlijk weer, maar helaas was het guesthouse volgeboekt, dus gingen wij die avond maar weer verder met de bus richting Cusco 20 uur verderop.

Voor $68 per stuk hadden we nogal prijzige buskaartjes, maar dan krijg je wel wat: individuele stoelen die bijna horizontaal kunnen, koffie/thee/fris, avondeten, ontbijt, 20 uur lang films met Engelse ondertiteling en het belangrijkste van alles; gratis WIFI tijdens de reis! Goed, alleen wanneer er telefoonverbinding mogelijk was en dan nog was het niet heel stabiel, maar wij hebben heerlijk kunnen genieten van de 6-2 van Twente tegen PSV over de radio.

Aangekomen in Cusco op 3400m dachten wij wel even van het busstation naar ons hostel te lopen. Helaas was het plein dat wij gezien hadden onderweg niet het grote plein van de kaart en werd onze wandeling nog best een onderneming met volle bepakking op die hoogte. Het 2persoons bed in het hostel bleek toch echt meer een twijfelaar en wanneer je de wc doorspoelde dan liep de badkamer vol met bruin water. Het meisje van de receptie sprak ook uitsluitend Spaans, maar de volgende dag hadden we wel een grotere kamer met schone badkamer. Met armen en voeten, Engels en Frans kom je toch een eind...
Warm water bleek wel nog steeds lastig en bij 12 graden is douchen met koud water ook niet heel aanlokkelijk.

Wel bleek er naast ons hostel een Nederlands eetcafe te zitten waar broodjes kroket en hutspot op het menu stond. De Nederlandse eigenaar heeft ons nog wat prima tips gegeven en een andere Nederlander daar nodigde ons uit voor een (gratis) tour door Cusco de volgende dag die lekker kort, krachtig en interessant was.

Naast een mooie stad is Cusco ook het vertrekpunt voor bezoekjes aan de Machu Picchu en wij vertrokken dan ook een paar dagen later die kant op. Vanaf Cusco eerst met de bus en daarna overstappen op de trein die prachtig tussen bergen doorkronkelt. Helaas hadden wij onderweg meer dan 3 uur vertraging omdat er een enorm rotsblok op de rails was gevallen...

's Avonds laat kwamen we dan eindelijk aan in Aguas Calientes, het helemaal niet toeristische stadje vanaf waar 's ochtends de bussen naar de Machu Picchu vertrekken. Onze hotelkamer had de beste douche die we de afgelopen 6,5 maand gehad hebben en om 5 uur stipt zaten wij aan het ontbijt om met de eerste bus naar boven te gaan. Althans, dat dachten wij, maar de eerste bus zat al vol met Japanners die blijkbaar voor de bus geslapen hebben ofzo.

Om 6:15u stonden wij boven op de Machu Picchu en hadden wij het hele complex, op wat Japanners na, nagenoeg voor ons alleen. Na een aantal goede foto's werd het ineens zwaar bewolkt en begon het te regenen. Het gevolg was dat wij om 9:45u weer beneden in het stadje aan een hamburger zaten en nog tot 16u moesten wachten tot onze trein weer richting Cusco zou vertrekken. Gelukkig brak 's middags de zon nog hevig door en hebben wij op het pleintje op een bankje in de brandende zon met de wifi-verbinding van een restaurant nog een beetje voetbal kunnen luisteren. Ja, wij zijn saai, maar iets anders was er ook niet echt te doen in dat stadje.

Rond 21u waren we weer in Cusco en ben ik nog goed te grazen genomen door onze taxichauffeur met een prachtig uitgevoerde wisseltruc. Het ging maar om €1,65, maar ik was zo kwaad op mijzelf dat mij dat overkwam...

Enfin, snel vergeten en naar bed, want de volgende ochtend om 7u gingen we alweer met de bus verder.

Deze bus zou ons van Cusco naar Puno brengen, dat aan het Titicaca meer ligt vlak bij de grens met Bolivia. Onderweg zou de bus nog op een aantal plekken stoppen en hadden we zowaar een Engels sprekende gids aan boord. De bus werd verder bevolkt door een 30tal bejaarden uit Duitsland die geen Engels en geen Spaans spraken, maar wel heel geïnteresseerd waren zodat wij mooi op de achtergrond konden blijven bij onze bezoekjes aan: een 16^e-eeuwse kerk, een oud Incadorp, een lunch met authentieke Peruviaanse fluitband (joepie), een bergpas op 4350m en een museumpje.

In Puno was het zowaar nog kouder dan in Cusco en je hoort hier drijvende rieteilandjes op het meer te bezoeken. Ik wilde dat heel graag in deze snerpende kou, maar Sjoukje was hier echt niet voor te porren (het kan mogelijk ook andersom zijn geweest, maar dat kan ik mij niet meer herinneren...). Verder ziet Puno er ook echt niet uit, geen enkel huis is ‘af', dit omdat wanneer je huis ‘af' is je belasting moet gaan betalen en zolang je huis nog in de steigers staat niet. Het gevolg is dus een grote bouwput waar 150.000 mensen wonen.

Gauw weer verder dus en de volgende ochtend zaten we om 7:30u alweer in een bus richting Copacobana (nee, helaas niet dat strand in Rio de Janeiro), een plaatsje net over de grens in Bolivia dat ook aan het Titicaca meer ligt en waar je ook een interessant eiland kan bezoeken... Jullie voelen hem vast al aankomen.

Eenmaal daar kwam de regen weer eens met bakken uit de hemel en hoefde ik dit maal beduidend minder moeite te doen om Sjoukje ervan te overtuigen dat ook dit geen goed plan was. Snel even een restaurantje in waar internet was om een hostel in La Paz te boeken en even te ontbijten (Sjoukje kreeg yoghurt met popcorn...) en weer door de bus in richting La Paz.

Zo dat was Peru.

Vink: Machu Picchu

S&Q.

N.B.
- In Peru is men dol op kaas en mayo. Ik ook.
- Ons steenkolen-Spaans gaat wel elke dag nog met sprongen vooruit.
- We hadden vrijwel geen last van de hoogte itt Tibet, apart.
- In Lima stikt het van de oude Volkswagen Kevers.
- Zuid Amerika is wel significant duurder dan Azie...
- Ik ben het er nog altijd niet mee eens, maar Sjoukje staat, tegen betaling, met Lama's en meisjes in klederdracht op de foto.
- Je kunt ipv met de bus-trein-bus ook lopend/hikend naar de Machu Picchu, duurt 3 dagen. Is vast ook heel leuk, maar die rails ligt er wat ons betreft niet voor niks.