Die 10 dagen bijkomen op Koh Samui werden er uiteindelijk 18 (onthoud die 8 extra dagen even...). Het weer was goed, de curries lekker en de kamer reusachtig, dus geen reden om snel te vertrekken. We hebben vanaf onze stoel bij het zwembad intens meegeleefd met de Elfstedenkoorts in Nederland en in Pubs de Australian Open gevolgd.
Geef mij een zak met geld en ik doe dit de rest van m'n leven...

Ondertussen werd het ook tijd om wat research te doen naar de volgende bestemming: Maleisië stond in eerste instantie op de planning. Al snel kwamen wij er echter achter dat er in het oostelijke deel van Maleisië eigenlijk niet bijzonder veel boeiends te zien/doen is en moesten we op zoek naar een alternatief. Uiteindelijk kwam de keuze neer op Sumatra vs. de Filippijnen en na 10 keer van gedachte veranderd te zijn is het uiteindelijk Sumatra geworden. Eigenlijk vooral omdat daar Orang-oetangs zijn.

De dag voordat we met een 15 uur durende busrit van Samui naar Penang in Maleisië zouden gaan, kreeg Sjoukje ineens een mailtje van ene Griekse meneer Papadopulos, met de vraag of ze wellicht op zoek was naar een baan. Hij had haar CV online gezien (uiterst gedateerd) en was op zoek naar iemand die economie kan geven op een internationale school in Almere, eigenlijk per direct. Ze mailde terug dat de baan haar heel leuk leek, maar dat ze helaas op wereldreis was en pas in mei terug zou komen en dat het dus niks ging worden. Daarop mailde de Griekse man terug dat het hoofd van de school toch graag een Skype-gesprek met haar wilde houden en of dat mogelijk was.
Dus zo gebeurde het dat Sjoukje een dag na een helse busrit, om 23:30u mij de hotelkamer uitschopte en een half uur later naar mij toe kwam met de mededeling dat ze per mei aan de slag gaat op de International School Almere...
Zo doe je dat dus, tijdens je reis, in minder dan 72 uur, via Skype even een nieuwe baan regelen per wanneer je terugkomt. Best wel stoer.
Bijkomend voordeel hiervan is uiteraard dat ik nu niet de laatste 2 maanden met een stressende Sjoukje op pad ben die 24 uur per dag alle vacatures aan het nalopen is terwijl wij door Zuid Amerika zwoegen... O ja, en ik kan 'Zie je wel dat alles altijd allemaal goed komt' zeggen.

Eenmaal een beetje bekomen van dit enigszins onorthodoxe proces vonden wij ons dus terug op Penang in Maleisië, een eiland dat al eeuwen gebruikt wordt als handelsplaats en waar je volgens de Lonely Planet vooral moet genieten van al het verschillende (goedkope) eten. De oude binnenstad staat in z'n geheel op de Enesco erfgoedlijst en overal vind je kraampjes met Indiaas, Chinees en Indisch voedsel. Vooral qua voedsel is het hier voor mij een feest der herkenning; gerechten zijn precies zoals bij oma op de rijsttafel en vooral de kleine ‘maniertjes' bij het eten (schijfjes komkommer, lepeltje geplette pinda's, gedroogde scherpe visjes en ‘apenhaar') zijn zo grappig herkenbaar. En het is natuurlijk ook nog eens heel lekker allemaal.

Het is hier verder ook ongegeneerd bloedheet met temperaturen boven de 35 graden, dus buiten zijn overdag is niet echt een pretje. Gelukkig hebben ze ook hier een grote bioscoop met airco.

Om op Penang te komen hebben wij dus een 15 uur durende busrit moeten overleven en toen ons busje bij de Thais-Maleise grens aankwam bleek ineens dat ons Thaise visum al een week was verlopen... Ons laatste verblijf in Thailand duurde maar 3 weken dus dat was toch echt onmogelijk volgens ons. Wat bleek nu; als je Thailand over land binnenkomt, zoals wij de laatste keer vanaf Cambodja, dan krijg je maar een visum voor 14 dagen. Kom je echter met een vliegtuig het land binnen, zoals wij de 3 keerdaarvoor, dan krijg een visum voor 31 dagen. Het gevolg was een boete van €150,-. Echt een waardeloze manier om je geld uit te geven... Nooit gecheckt, nooit bij stil gestaan. Leuk ook dat we die 8 extra dagen op Samui zijn gebleven...

Enfin, vanaf Penang willen wij dus naar Sumatra oversteken. Na wat online research kwamen wij er achter dat vliegen hier in de regio uitermate betaalbaar is (en Sjoukje heeft nu een baan), dus voor morgen hebben wij ons de luxe gepermitteerd om van Penang in minder dan 2 uur naar Banda Aceh in Noord Sumatra te vliegen (het alternatief is een 5 uur durende boottocht met aansluitend een 10 uur durende busrit...). We zullen rond de 2 weken op Sumatra blijven waarna we de 26^ste naar Singapore zullen vliegen, waar we een date hebben met Willemijn en Herco. Tot die tijd gaan wij op Sumatra dus op zoek naar apen en naar nog meer herkenning op het gebied van Indisch voedsel. Ik heb er heel veel zin in en Sjoukje is op dit moment vooral enorm hyper én relaxt tegelijkertijd!

Hier is het ondertussen alweer tijd voor wat nasi-putih, satay ajam met katjang en wat daging roetjak (oid). Jullie succes met de kou!

S&Q

N.B.
- Sjoukje heeft online al een Thaise winkel in Rotterdam gevonden die in heel Nederland ingrediënten aan huis levert. Wij eten in NL dus 5 dagen per week Thaise curry.
-Ons guesthouse op Penang staat in ‘little India' (little China bestaat ook) wat dus betekent dat je overal grote snorren ziet en non-stop Indiase muziek hoort. De kip-samosa's van 25c zijn ook enorm goed.
- Wij gaan morgen met de bus naar het vliegveld, dat duurt 1 uur en kost 18c. De bus naar de bios was overigens gratis.
- Alcohol is hier dan weer onbetaalbaar.
- We missen Thailand nu al en voorlopig komen we daar echt niet meer...
- Ik ben al druk aan het kijken naar (te dure) vluchten in Zuid Amerika om daar zoveel mogelijk te kunnen zien. Sjoukje heeft toch al een baan, dus dan is het écht niet erg als we bankroet terugkomen...