Vietnam
Daar stonden we dan in ons guesthouse in Hanoi. Er was iets niet goed gegaan met de reservering, maar de vrouw achter de balie had nog wel een vriend/familielid die een soortgelijk hotel had hier vlakbij. Als we daar nu gingen slapen, konden we met het ontbijt weer terug zijn en had ze een kamer voor ons. Buiten het guesthouse stond al een jongen te wachten met een scooter om ons naar het hotel te brengen; spring maar achterop! Ik weet niet hoe hij dat voor zich ziet, maar 2 westerse toeristen met 4 rugtassen kunnen niet achterop bij iemand op een scooter. De jongen haalt z'n schouders op ‘Dan niet'. Voor wij het goed en wel beseffen is hij er op de scooter alweer vandoor, met onze 2 backpacks... Als wij even later lopend bij het hotel aankomen staat de jongen voor de ingang te zwaaien dat we daar moeten zijn. Niks aan de hand, beetje vertrouwen in de mensheid hebben.

In Hanoi is het 8 graden en regent het aan een stuk door. Gehuld in paarse en blauwe poncho's en 4 lagen kleren hebben wij nog geprobeerd wat van Hanoi te zien, maar in de regen en kou is dat eigenlijk gewoon niet leuk. Wel brengt het guesthouse Sjoukje de volgende ochtend nog een verjaardagstaart op bed die helaas naar die gele mini-bananensnoepjes smaakte, maar het was wel een lief gebaar.

De volgende ochtend worden we heel vroeg opgehaald voor onze 2-daagse trip naar Halong Bay, een baai met allemaal vreemde hoge rotseilandjes. Is echt een ‘must-do' als je in Vietnam bent, maar nogmaals: in de regen en kou is eigenlijk niks leuk. Een kajaktochtje rond één van de eilandjes maken met 8 graden en druilregen? Nee dank u, wij blijven wel op de boot. De mensen die wel gingen kajakken, je had er immers voor betaald, kwamen stuk voor stuk met natte broeken terug en keken niet bepaald vrolijk. Kijk, dat hadden wij dus weer goed ingeschat. 's Avonds was er nog gezellig karaoke op de boot, maar er was bij lange na niet genoeg alcohol aan boord om ons zo ver te krijgen. De airco in onze hut bleek je ook op 30 graden te kunnen zetten, dus we hebben in ieder geval lekker warm geslapen.

Terug in Hanoi namen we gelijk de bus door naar Hue in het midden van het land. Deze stad is de oude hoofdstad uit de tijd dat Vietnam een monarchie was en het ligt vlak bij de ‘DMZ-zone', de oude grens tussen Noord- en Zuid Vietnam. In Hue kwam de regen met bakken uit de hemel, wel was het gelukkig iets warmer. De oude stad hebben we van gepaste afstand bekeken en wij zagen dat het goed was. De tour langs de oude grens was een aanfluiting en had ik al vermeld dat de regen met bakken uit de hemel kwam? Juist, snel weer verder dus.

Met de bus kwamen wij aan in Hoi An, een schattig oud stadje wat op de wereld erfgoed lijst staat. De zon scheen, het was droog, we konden gratis fietsen huren en het bier kostte er 16 cent en ze hadden er de eerste lekkere pizza in heel Azië tot nu toe. Helaas vond de eigenaar van het restaurant het blijkbaar tijd om naar boven te gaan om z'n dochtertje eens flik de huid vol te schelden en met spullen te gaan smijten. Nee, laat die koffie maar zitten.

Van Hoi An gingen we naar Nha Trang, dé strandstad van Vietnam.

De volgende dag kwamen we dus aan in Mui Ne, een andere strandstad waar het prachtig weer was. Het stadje bleek echter overspoeld met Russen, met als gevolg dat de strandaccommodaties belachelijke prijzen hanteerden (voor Vietnamese begrippen). Elk bord in het dorp was 2 talig; Vietnamees, Russisch. Heel apart. Voor krokodil van de barbecue zat je hier ook goed. We hebben hier nog braaf de ‘beroemde' zandduinen van Mui Ne bezocht, maar zaten ondertussen al lang met onze gedachten op een Thais eiland, eigenlijk al vanaf het moment dat we in Laos in de bus naar Vietnam stapten...

Van Mui Ne gingen we naar onze laatste stop in Vietnam; Saigon, of Ho Chi Min City zoals het nu heet. Deze stad lijkt eigenlijk verdacht veel op Bangkok, dus wij waren bij aankomst aangenaam verrast. Helaas was het kwaad wat betreft Vietnam al lang en breed geschied. Er is in Saigon vast een hoop te zien, maar wij hadden er echt de kracht niet meer voor. Het enige wat echt nog moest gebeuren was nieuwe oordopjes kopen om muziek te luisteren: die van mij hadden het begeven en die van Sjoukje,die ik geleend had,hadden besloten dat ze graag nog wat langer in Mui Ne wilden blijven vermoeden wij.

Bij een semilegitiem ogend winkeltje waren de oordopjes aardig aan de prijs en bij een ander iets minder legitiem uitziend kraampje verkocht de beste mevrouw ‘echte' Sony oordopjes voor $2,- per stuk. Kijk, daar kun je nog eens een gokje voor wagen, hoe slecht kan de kwaliteit van oordopjes nu eenmaal zijn? Nou, toen ik ze uit de verpakking haalde bleef de verf aan m'n vingers zitten, ze klinken alsof of er een liter water in m'n oor zit en je moet vooral niet aan de draadjes zitten.

Nooit bij stil gestaan dat dit soort kwaliteit bestaat; blijkbaar zijn er mensen die de moeite nemen om dit te fabriceren en dat doen ze dus omdat er ook vraag naar is... Enfin, wij zijn een week verder nu en ze doen het nog steeds, niks mis met dat Vietnamese spul.

Cambodja
Vanuit Saigon namen wij de directe non-stop bus naar Siem Reap in Cambodja om nog even snel de Angkor Wat te kunnen bezoeken. Deze busreis duurt maar 12 uur, dus dat is nog enigszins te overzien. Ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen dat wij halverwege in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, uit de bus gegooid werden, wij daar 2 uur hebben moeten wachten op een andere bus en wij uiteindelijk 6 later dan gepland, om 1:30u 's nachts aankwamen in Siem Reap.

Eenmaal daar bleek onze gereserveerde kamer ‘broken'?! De guesthouse eigenaar nam ons daarop mee naar de buurman die een lux hotel bleek te hebben. We mochten hier slapen en ontbijten (ontbijt zat bij ons guesthouse niet inbegrepen) en dan konden we de volgende dag om 12 uur inchecken in onze eigen kamer.

Na een 18 uur durende busrit kun je wel slapen en wij sliepen dan ook braaf door tot er geen ontbijt meer geserveerd werd. Dus na op eigen gelegenheid ergens ontbeten te hebben checkten wij om 13:15u in in onze kamer. De eigenaar vroeg ons wat onze plannen verder waren en wij vertelde hem dat we naar een Thais eiland wilden, zo snel mogelijk eigenlijk. Nee, dat bedoelde hij niet, wanneer wilden wij Angkor Wat bekijken etc. O ja, dat moest ook nog gebeuren... Uhhh, zouden wij dat vandaag nog kunnen doen? De beste man keek op z'n horloge en daarna naar ons en vertelde dat het wel een enorm complex was en dat er heel veel over te vertellen en lezen is en hij kwam al aan met een boek dat we mochten lenen, dan konden we daarna beslissen of we een 1,2,3 dagen of een weekpas wilden. ‘Maar zouden we vandaag nog kunnen gaan en dan morgenochtend met de bus naar Bangkok kunnen?' Ja, dat zou in theorie wel kunnen, maar waarom zou je dat willen?
Om 13:45u kwamen we per TukTuk aan bij de beroemdste tempel en daar stonden al 25 gidsen op ons te wachten; of we een rondleiding wilden. Nee, bedankt. ‘Maar dan ben je alleen maar foto's aan het maken en dan heb je geen idee wat alles betekent.' Klopt, wij zijn hier ook uitsluitend om foto's te maken zodat we kunnen laten zien dat we hier zijn geweest. Meer niet.
Om 17u stonden we boven op een heuvel om de zonsondergang te kunnen zien. Vergeleken met Bagan in Myanmar vonden wij dit allemaal nogal tegenvallen. Ook bleek dat er maar 300 mensen tegelijkertijd boven op de heuvel worden toegelaten. Toen wij naar beneden keken zagen wij een rij van zo'n 500 (vooral Chinese) toeristen die allemaal heel graag naar boven wilden om de zonsondergang te fotograferen. Altruïstisch als wij zijn, zijn wij maar snel naar beneden gegaan zodat anderen naar dat inferieure uitzicht konden staren en wij lekker konden douchen, het was namelijk 35 graden de hele dag. Precies 4 uur na vertrek richting Angkor Wat, zaten wij om 17:45u achter een bordje Cambodiaans eten en konden wij Angkor Wat van ons lijstje afvinken, hoezo heb je daar 3 dagen voor nodig?

De volgende ochtend zaten wij om 8:00u alweer in de bus en rond 18:00u aten wij in Bangkok een heerlijke Thaise curry. De dag daarop hebben we in de bioscoop doorgebracht en hamburgers gegeten. 's Avonds zaten we in de bus naar Koh Samui, het eiland waar we vorige maand ook al waren en de volgende middag lagen we in het zwembad in het resort waar we vorig maand ook al waren. Wij doen voorlopig 10 dagen even helemaal niks. Hebben wij wel verdiend na al dat afzien.

S&Q.

N.B.
- Vietnam is vast heel leuk als het mooi weer is en je daadwerkelijk zin hebt in Vietnam.
- Reizen in Vietnam is wel vrij comfortabel met veelal slaapbussen met bedden.
- Ik heb geen zin om af te dingen voor $1,-, maar als je er achter komt dat je voor een tour $15,- pp teveel hebt betaald, dan voel je je wel een beetje genaaid (en naïef).
- De Vietnamese keuken zou fantastisch moeten zijn, wij vonden er niks aan.
- Als je in Vietnam bij de Subway een broodje bestelt, heb je 8 man bediening, dat dan wel weer.
- Een scooter kost in Thailand $5,- per dag, in Vietnam $12,- en dan krijg je een oud barrel waar het contact er letterlijk uitvalt (is lastig starten).
- In Cambodja heb je bier voor $0,50, in Vietnam voor €0,16. Voor de rest is Thailand, in de regio, in alles superieur.
- En wij kunnen het weten, want wij zijn op dit moment 100% objectief...