Eenmaal terug in de warme vertrouwde baarmoeder die Bangkok heet, dompelden wij ons onder in alles wat Westers en bekend is; Cheeseburgers, bioscoop, internet, poker, Skype, warme bedden, echte koffie en vooral heel veel Thaise curries (erg westers ja).

Na het grote afzien in Myanmar hadden wij duidelijk een bijtank-momentje nodig en Bangkok is uitermate geschikt om daarin te voorzien. Zeker omdat dit nu al de 3^e keer is dat we in deze stad zijn is er ook totaal geen druk meer om ‘iets te moeten zien', heerlijk.

Na een paar dagen niks doen in Bangkok besloot Sjoukje dat ze niet nog 5 maanden in Azie ging doorbrengen, ze was wel klaar hier (jullie zoeken onderling maar uit wie wat van wie krijgt omtrent deze weddenschap...). Goed, ik ben de moeilijkste niet, dus daar gaan we wat aan doen. Daarvoor hebben we natuurlijk wel een inspirerende omgeving nodig, dus wij besloten om eerst maar eens een weekje op een Thais eiland te gaan zitten om te brainstormen. Op Koh Samui, het eiland waar ik al eens een maand heb gezeten om te vluchten voor alles wat studiegerelateerd is, vonden we een mooie deal voor een mooi resort.

De nachtbus van Bangkok naar Koh Samui bood meer beenruimte dan 30 Myanmarese toeristenbussen bij elkaar en in plaats van karaoke hadden we films uit Hollywood. Zo kan het dus ook. Eenmaal in ons resort zegt Sjoukje dat iemand haar korte broek van het ene vak in haar backpack naar het andere heeft verplaatst. Ik lach haar natuurlijk uit en zeg iets over Thaise kaboutertjes. Wanneer ik echter mijn backpack openmaak, zie ik dat ik een korte broek mis. Blijkbaar had er iemand een korte broek nodig. Als ik later die dag ook nog met m'n andere korte broek ergens achter blijf haken heb ik ineens nog maar 1 korte broek over, lekker dan. Ach, er zijn uiteraard ergere dingen (in een Myanmarese bus zitten bijvoorbeeld) en de volgende dag koop ik maar 2 nieuwe broeken in een Thaise supermarkt, wie had dat ooit gedacht.

In het pashokje in die Thaise supermarkt met een broek van €5,- in m'n handen werd het ons duidelijk; onze reis gaat eindigen in Las Vegas zodat we nog even ongegeneerd copieus kunnen shoppen voordat we terugkomen naar het normale leven. De gedachte alleen al deed Sjoukje's humeur 180 graden draaien: ‘nog maar 5 maanden, en dan zijn we in Vegas!'

Mooi, nu nog die 5 maanden opvullen. Ja, het is een ware straf dat reizen door Azie. Ondertussen was er op Koh Samui geen zon meer te bekennen en zaten wij hele dagen in onze reusachtige kamer naar vliegtickets te zoeken. Dit ging nog wel even duren, dus we boekten de kamer nog maar een paar dagen bij en zochten weer verder. Toen gebeurde het onvermijdelijke: Sjoukje opende in een gedownloade Lonely Planet het hoofdstuk ‘Paaseiland'. Vanaf dat moment kon ik echt doodvallen met m'n 5 maanden Azie, Sjoukje gaat naar Paaseiland. Uiteraard direct gevolgd door de vraag of we dat kunnen betalen. Nou, eigenlijk niet, maar dat is geen reden om niet te gaan toch?

Het gevolg is dat vanaf 28 februari wij Singapore- Ganghzou- Los Angeles- Lima- Paaseiland- Lima- San Salvador- Los Angeles- Las Vegas- Frankfurt zullen vliegen. We vliegen vooral met maatschappijen waar niemand van jullie ooit van heeft gehoord en we zijn compleet failliet als we terugkomen, maar Sjoukje hoeft gelukkig niet nog 5 maanden in Azie te zitten...

Goed, na 10 dagen Koh Samui en $5500 aan vliegtickets lichter namen we de bus terug naar Bangkok. Midden in de nacht hield onze luxe bus er mee op en na 3 uur wachten mochten we de laatste 6 uur van de reis doorbrengen in een ‘bus' die ze in Myanmar nog van de weg zouden halen. Zal ons leren.

Het plan was om in Bangkok direct een bus te nemen naar Chiang Mai in het noorden van Thailand, maar na deze helse busnacht besloten we toch maar even een nachtje goed te slapen.

Eenmaal in Chiang Mai hadden we een prima kamer voor €3,75 per nacht (tja, we moeten nu op ons geld letten...). Helaas was deze kamer wel op de 7^e verdieping, was er geen lift en reikte het WIFI-signaal maar tot etage 5. Maargoed, wij gaan naar Paaseiland en jullie lekker niet. Chiang Mai is een hele rustige serene stad met heel veel hippies die daar hippiedingen doen en wij gingen 2 dagen later maar snel weer verder, want wij houden niet van hippies en moeten 28 februari in Singapore zijn, want wij gaan naar Paaseiland en jullie lekker niet.

Vanaf Chiang Mai gingen we met een busje naar een Thais grensplaatsje bij de Thailand- Laos grens waar we na een overnachting met een bootje naar Laos werden gebracht. Hier stapten we op een boot die ons in 2 dagen over de Mekong rivier naar Luang Prabang in Laos brengt. Over die trip in Laos is een hoop te vertellen (vooral hippiegerelateerd), maar dat is voor het volgende stukje. Het is namelijk nu ook Kerstavond in Luang Prabang en wij moeten zo verplicht bier en cocktails drinken met Paul de reusachtige Ier in een hippiebar, en naar Paul luister je.

Vanuit Laos (28 graden) wensen wij jullie alvast een merry Christmas and a happy New Year!

S&Q

N.B.
- Op Koh Samui heb ik een nieuwe soort ‘droge' curry ontdekt ‘Penang-curry' oid. Erg lekker.
- Is het heel sneu als je als 28 jarige niks liever doet dan met een scooter over een eiland scheuren? Ik had er geen toen ik 16 was, dus zal wel compensatiegedrag zijn...
- Lang leve de kolonisatie van weleer; hier in Laos kun je overal baguette eten.
- De ‘Big-Mac-index' is niet van toepassing op de Burger King in Bangkok.
- Had ik al vermeld dat wij naar Paaseiland gaan?
- En jullie lekker niet.