Na een kleine week Beijing was het tijd om verder te gaan,
12 uur met de trein naar Pingyao wel te verstaan.
Dit stadje, dat wonderschoon zou moeten zijn,
Bleek vooral waarachtig klein.
Ons hostel daarentegen, schattig tot en met,
Verblijde ons met een reusachtig heerlijk bed.
Pingyao verder, is een en al toerist,
Dus als je hier nooit komt, heb je waarlijk niks gemist.

Het was hier in Pingyao dat wij een nieuwe hobby vonden; Chinezen die ons fotograferen, fotograferen. Ons hostel heeft een houten veranda waar je 's ochtends heerlijk rustig in het zonnetje kon ontbijten. Rustig, tot aan het moment dat de vele busladingen Chinese toeristen het dorpje in gepompt werden, door de poort waaraan ons hostel lag. Het eerste wat ze te zien kregen waren 2 blanken met een ontbijt, dat is interessant. Nadat de groothoeklenzen letterlijk in ons gebakken ei lagen vonden wij het welletjes. Door foto's terug te maken waren wij in staat om 80% te verjagen, 20% bleef echter dapper weerstand bieden. Deze strijd was niet te winnen, dus de rest van ons ontbijt hebben we maar weer binnen genuttigd.

's Avonds hebben we nog per ongeluk vegetarisch gegeten; het plaatje ‘kip in honingsaus' bleek vruchten in honingsaus te zijn. Best lekker, maar geen vlees. Even oppassen dus, veel erger moet het niet worden (we douchen nog wel regelmatig, dus nog geen reden tot paniek).

De volgende ochtend, erg vroeg, zaten we alweer in de Chinese TukTuk richting het station om de trein naar Taiyuan te nemen, alwaar we konden overstappen op de trein naar Luoyang, want daar moet je heen, dus dat doen wij dan maar braaf. Wat moet je anders.

Luoyang, stad waar Boedha-beelden in grotten staan,
Niet direct een bestemming om naartoe te gaan.
Een grote bouwput met bijzonder veel kabaal en vervuilde lucht,
Badkamers die na het douchen vanwege overstromingen moet worden ontvlucht.
In het hostel werd ook nog eens geen ontbijt geserveerd,
De kok was hem die dag schijnbaar voorgoed gesmeerd.
Dus zonder veel pijn in ons hart, vervolgende wij ons avontuur,
Met de TGV naar Xi'an, in minder dan 2 uur.

Nee, Luoyang is niet echt bijzonder. De Longmen Caves waren echter best nog wel aardig. Het was dan wel warm en al die grotten zijn enkel via trappen bereikbaar, maar wij hadden kaartjes gekocht voor de elektrische autootjes die je van grot naar grot zouden brengen! Helaas ging er wat mis, want bij elk wagentje waar we kwamen was het ‘No'. Ja maar wij hebben kaartjes, kijk maar. ‘No'. Kijk, ik heb 4 kaartjes! ‘No'. Fuck dat, we lopen wel, zal ons leren.

Gelukkig mochten we de volgende dag alweer verder, richting Xi'an, waar het beroemde Terracotta leger op ons wachtte. Met de Chinese TGV, die met 250km/h door de rijstvelden raast, duurde dat 2 uur. Kijk, zo is reizen best vol te houden.

Xi'an, een stad moderner dan Beijing wellicht,
De straten schitteren 's avonds in het neonlicht.
Het Terracotta leger zwom er keurig bij,
Zo ook wij in onze regenkledij.
Helaas hadden wij in Xi'an maar 2,5 dag de tijd,
Daarvan hadden wij achteraf toch wel wat spijt.
Ons hostel met tafeltennistafel en cocktail-toren,
Is echt een plek die ons wel kon bekoren.

Xi'an was wel een verademing ten opzichte van die grauwe bouwput Luoyang. Mensen zijn hier ineens hip gekleed en in plaats van exotische vruchten verkoopt men hier mobiele telefoons. Helaas is witte rijst bestellen hier praktisch onmogelijk. Wanneer we het aanwijzen op de kaart, of op ons aanwijsboekje is het steevast ‘No'. Ja, maar iedereen in het restaurant heeft een kommetje rijst! ‘No'. Kijk, wat zij eet, die, ‘djugge'. ‘No'. Fuck dat, dan maar geen rijst. Wel hebben we overigens een keer een emmer vol rijst gekregen, dat dan weer wel.

Onze trip naar het Terracotta leger viel redelijk in het water, letterlijk. Het regende de hele dag, dus wij hebben foto's van ons bij het Terracotta leger, in groene en rode poncho's, leuk. Het scheelde dat wij student zijn... Daardoor mochten we voor de helft van de prijs naar binnen. Ach, na 9 jaar collegegeld voel ik mij eigenlijk niet eens zo schuldig.

Helaas waren we te laat terug in het hostel om nog tafeltennisles te krijgen van mister Zhou, een professionele tafeltennisser. 's Avonds was er drinking-game-night, vrij tenenkrommend. Onze tafel was de winnaar (lees: nog enigszins bereid om ergens aan mee te doen), oa omdat Sjoukje nog een wedstrijdje bier met Tabasco ad-ten won van een Iers meisje... Jaja, daar stond ik ook wel even van te kijken. Onze beloning was een cocktail-toren die best wel indrukwekkend was. Zelfs de Engelse vrouw, die 2 maanden door China aan het reizen was en geen Chinees eten lust, vond het die avond leuk... Haar man ging elke avond braaf ergens buiten eten, zij hing voor de DVD-speler en at friet.

Naar Chengdu, 17 uur overleven in de slaaptrein,
Een coupe vol snurkende* Chinezen, dat is bepaald niet fijn.
Aangekomen, blijkt ons hostel fruitig en fris,
Plus een internetverbinding waarop poker mogelijk is.
‘Hotpot' is de specialiteit alhier,
Met dit fonduen op z'n Chinees doe je je maag plezier.
Nu is het wachten tot we naar Tibet mogen,
Maar dat is geen probleem als we ze hier mogen geloven.

* ook roggelende, spugende, scheten latende, smakkende, rokende, kokhalzende, boerende, stinkende, schreeuwende, ruftende en keel schrapende Chinezen , maar dat paste niet in het gedichtje...

Vanaf Beijing zijn we al aan het mailen met ons hostel hier in Chengdu. Wanneer kunnen we naar Tibet, hoeveel kost het, etc. Eerst was niks een probleem, toen was ineens alles een probleem vanwege de Chinese nationale vakantie. Dat wisten ze blijkbaar 10 dagen geleden nog niet. Enfin, van 1 tot 8 Oktober is China op vakantie, en dan gebeurt er niks. En aangezien wij ons visum nog moeten verlengen, een permit voor Tibet moeten krijgen en treinkaartjes moet regelen is dat allemaal nogal lastig. Het meisje van het reisbureau heeft elke dag een nieuw verhaal, maar het komt vast allemaal goed. Het lijkt erop dat we 11 of 13 oktober met de trein richting Lhasa kunnen. Hoe en wat precies, ze regelt het maar.
Ons hostel is prima en goedkoop, het internet is meer dan prima (heb net zelfs de 1^e pokerhandjes tijdens deze reis gespeeld en Sjoukje was helemaal happy met haar gedownloade Grey's Anatomy)) en er is in de omgeving genoeg te doen. De vraag is of je daar uberhaupt kan komen ivm de vakantie, maar voorlopig zitten wij hier dus nog wel even. Althans, we hebben voor 7 nachten kunnen boeken, daarna is alles vol, maar dat komt vast allemaal goed.

S&Q

N.B.
- Echte Pingyao-aanse wijn is geen wijn, het is zoete bocht met 58% alcohol.
- In China doen ze geen tomatensaus op de pizza, dat is niet aan te raden.
- Regenachtig weer is levensgevaarlijk in China. Wanneer een Chinees met een paraplu loopt, zitten die punten precies op ooghoogte...
- In Xi'an zijn dubbeldekkerbussen. Dus het plafond in nogal laag. 82 jarige omaatjes staan dan voor je op zodat je kan zitten en niet gebukt hoeft te staan.
- Het is ons al 1x gelukt om eten te bestellen waarvan we werkelijk niks lekker vonden (noodels van paddenstoelen, kipingewanden, Chinese sla met bruine poepsaus).
- In ons hostel zit een Frans stel met 3 kleine kinderen, ze zijn 4 maanden aan het reizen. Dus laat dat nooit meer een excuus zijn.
- Franse stellen met kleine kinderen in je hostel zijn zwaar irritant, de douche is namelijk 1,5 uur lang bezet en die kinderen willen vooral spelen, niet naar Boedha beelden. Maar laat dat vooral nooit meer een excuus zijn.