Rusland&Mongolie
Nou, daar gingen we dan eindelijk, om 06:16u met de trein naar Dusseldorf Airport. Daar aangekomen bleek er op het hele vliegveld geen Currywurst te krijgen, zoiets verzin je toch niet. Dan maar
ontbijten met pizza en pasta om 10:00u.
Tijdens onze Aeroflot vlucht naar Moskou zaten wij naast een Duitse jongen die DJ is en moest draaien/spelen in Krasnoyarks ergens diep in Rusland. Hij had nog nooit eerder gevlogen volgens mij en
had maar iets van 1,5 uur voor z'n overstap in Moskou. De beste jongen was zo zenuwachtig dat Sjoukje tegen hem zei: ‘Maak je maar niet zo druk, het komt allemaal goed'. Moet je nagaan...
Bij de douane was er welgeteld 1 loket voor ‘non-russian' passports en een stuk of 20 voor russian passports. Verder werden we daar met de bekende Russische vriendelijkheid door de douane geloodst, de glimlach moet nog worden uitgevonden in Rusland. Via een shuttletrain, de metro en 10 minuten lopen met volle bepakking kwamen wij rond 23:00u eindelijk aan in ons hotel; een reusachtig complex van 12 betonblokken met ik weet niet hoeveel kamers. Het meisje bij de balie was gelukkig erg vriendelijk en had onze treintickets klaarliggen samen met een briefje waarop vermeld stond dat wij morgen om 09:00u alweer zouden worden opgehaald voor de excursie door Moskou.
's Ochtends regende het gelukkig en bleken wij uiteraard de enige te zijn die op excursie gingen, dus dat betekende weer een daglang verplicht luisteren naar een gids in gebroken Engels, zonder dat
je af en toe gewoon even achteraan kan lopen. Marina de gids bleek echter prima Engels te spreken en Moskou is echt wel een mooie stad met een compact centrum. Verder is Moskou ook al 3 jaar oprij
de duurste stad ter wereld (nog voor Tokio en New York), dus een kop thee, flesje water, pannenkoeken met jam en een broodje voor E20.- is eigenlijk niet eens duur.
Het leukste van Moskou was toch wel het verhaal van de grote beeld van Peter de Grote langs de rivier. ‘Zien jullie daar rechts dat grote zwarte beeld? Lelijk he?! Het beeld is ontworpen door een
vriend van de ex-burgermeester van Moskou (dan weet je het wel). Deze ontwerper heeft een voorkeur voor grote lelijke ontwerpen die hij overal in Moskou mag neerzetten. Dit beeld was echter in
eerste instantie bedoeld als een beeld van Columbus die Amerika ontdekte. De ontwerper wilde het schenken aan 1 van de landen in Noord of Zuid Amerika, maar geen enkel land wilde het hebben... Dus
toen heeft hij het hoofd van Columbus er maar afgezaagd en er een hoofd van Peter de Grote opgezet en mocht hij het uiteraard op een prominente plaats in Moskou neerzetten, tot grote vreugde van
alle Moskovieten'.
Later die dag werden wij bij ons hotel opgehaald om naar het station gebracht te worden voor de 80 uur durende treinreis naar Irkutsk in Siberie. Een half uur voor vertrek kun je instappen en
konden wij in onze 4-persoons coupe. Na een kwartier zaten we nog altijd met z'n 2en, 5 minuten voor vertrek ook nog en toen de trein eenmaal reed hadden we de coupe nog altijd voor ons alleen.
Uiteindelijk hebben we 76 van de 80 uur alleen in onze coupe gezeten, dus dat was wel lekker rustig en vooral fris; een coupe met 4 mensen na 80 uur ruikt niet bepaald naar bloementjes.
De trein stopt ongeveer om de 5 uur op een station en dan heb je de mogelijkheid om even uit te stappen en eten en drinken bij elkaar te scharrelen in kleine winkeltjes en van ouwe Russische
vrouwtjes waar je braaf elke keer wordt afgezet.
Met een Ipad vol filmpjes en een dieet van Noodels, Snickers en worst vliegt de tijd en al redelijk vlot kwamen wij 's ochtends vroeg aan in Irkutsk.
In Irkutsk was het gelukkig 3 graden, dus dan ben je gelijk goed wakker. Met 5 andere Nederlanders werden we opgehaald in een busje dat ons naar Listvianka aan het Baikal meer zou brengen.
Listvianka ligt 60km van Irkutsk af over heuvelachtige kronkelweggetjes, dus 45 minuten later werden wij afgezet bij onze homestay.
In Listvianka is echt helemaal niks, het was dan ook maar goed dat wij daar een extra dag hadden geboekt, want anders hadden we nooit alles in 1 dag kunnen zien. Verveling alom. Wel was ik jarig in
Listvianka, en ging daardoor de 2e dag de zon schijnen en dan is het direct weer 20 graden. Raar klimaat.
Na 2 dagen mochten wij gelukkig naar Irkutsk om daar nog een dagje rond te lopen. Na 's ochtends te zijn ingecheckt bij onze homestay daar, konden we Irkutsk in. Irkutsk is een middel grote
studentenstad en een stuk leuker dan Listvianka, maar dat kan ook komen omdat het 26 graden was en er in het park gratis Wifi was. Zo kon Sjoukje in het park, in het zonnetje even met het
thuisfront Skypen vanuit Siberië.
De nacht daarop werden wij om 4 uur alweer opgehaald om de trein naar Ulaan Baatar te nemen. Deze treinrit met Chinese trein duurt slechts 26 uur, waarvan we er 5 stil zullen staan bij de Mongoolse grens. We delen de coupe met 2 Russen die hun complete inrichting hebben meegenomen, dus onze backpacks mogen braaf op ons bed erbij. Verder stinkt iedereen, is het warm in de trein en hebben wij zojuist alweer 200 Roebel (E5.-) moeten betalen wegens onduidelijk redenen aan de Chinese conducteur. Volgens de Nederlandse buurman was dat voor de muntenverzameling van de beste man... Toen ik zei dat ik geen E5.- had was $7 ook goed. Aangezien ik hem mijn dollars niet ga geven hadden wij die ook niet. Roebels waren gelukkig ook goed. De beste man heeft een flinke muntencollectie met briefjes van E5.- en 100R.
Ulaan Baatar, de hoofdstad van Mongolië, is totale chaos; de eerste dag hebben we al 3 ongelukken gezien, maar daar zijn de Mongolen niet van onder de indruk, is blijkbaar aan de orde van de dag.
Oversteken is dan ook alles behalve veilig. Oversteken bij een groen voetgangers stoplicht verkleint de kans dat je doodgereden wordt een beetje, maar niet meer dan dat. Een zebrapad is een reden
om extra gas te geven, dus daar heb je ook niks aan. De eerste dag zijn we met andere Nederlanders de stad wezen verkennen; de stad is totaal gericht op de vele(?) expats die hier wonen. Alles
staat in het Engels, iedereen spreekt Engels, overal Franse bakkers, Amerikaanse donut shops en café Amsterdam waar je koffie verkeerd en Gouda kaas kan krijgen. En een enorm contrast ten opzichte
van Rusland.
Gisteren was het 30 graden, vandaag wordt het niet warmer dan 16 graden en morgen en overmorgen als wij een excursie hebben (als het goed is niet enkel met z'n 2en!) wordt het niet warmer dan 8
graden... Raar klimaat.
Over 2 dagen gaan we dus weer verder met de trein naar Beijing, een ritje van ongeveer 32 uur. Bij de Chinese grens wordt de complete trein overgetakeld op een ander onderstel, de rails in China is
schijnbaar smaller dan in de rest van de wereld...
In Beijing is het gelukkig de aankomende 2 maanden 25 graden, dus daar zullen we wel even een tijdje (week ofzo) blijven om de stad te bekijken, entry voor Tibet te regelen en het vervolg van de
reis een beetje te plannen, want in Beijing eindigt onze geboekte reis met het reisbureau en staan wij er alleen voor. We hebben eigenlijk wel heel erg veel zin om aan het strand te gaan liggen,
maar dat zit er voorlopig nog niet in, eerst ‘moeten' we nog een maand door China/Tibet en door Nepal voordat we het vliegtuig naar Bangkok kunnen nemen waar het visum voor Myanmar moet worden
geregeld. Dat visum duurt wel een paar dagen, dus dan kunnen we mooi naar het strand daar ergens in de buurt. Tot die tijd is het gewoon afzien :-)
Bedankt voor alle verjaardags smsjes, berichtjes e.d.
We contacten!
S&Q
N.B.
- Russen zijn dorstig, dat wisten we al, alle flesjes zijn hier dan ook 0,6L ipv 0,5L. Ze hebben daar overigens ook 2,5L plastic flessen met bier.
- Russische vrouwen zijn echte plaatjes (tot hun 30ste), Sharapova zou in Irkutsk niet opvallen.
- Russische mannen daarentegen... Wij hebben er letterlijk 3 gezien die gel in hun haar hadden... Mongoolse mannen daarentegen hebben blond, blauw of groen haar.
- Rekenen met Roebels was vrij eenvoudig, nu zijn wij echter in Mongolie waar 1750 Torog oid 1 Euro is. En ja, ze hebben biljetten van 5 Torog.
- Wij hebben in Ulaan Baatar een Mongools kindje met het syndroom van Down gezien...
- Wij zijn beide snotverkouden; 3 graden, 26 graden, 16 graden, 30 graden, 8 graden...
- Op onze kamer slaapt oa een Fransman die op reis is met z'n kleren aan en z'n paspoort, that's all... (en ja, hij stinkt, zelfs na het douchen).
- Weddenschap met Lars verloren, omdat wij niet wisten wat 'een diagonaaltje pakken' was...
Reacties
Reacties
Wow, wat een heerlijk en humoristisch verslag. Ik was even met jullie mee op reis, maar zit nu weer op de bank in Den Haag. Groetjes, Astrid
Klinkt goed!! :)
Wat een leuk verslag! Hopelijk houden jullie dat vol, leuk om te lezen. Succes met de laatste 'uurtjes' treinen!
Heb genoten van jullie verslag!
Hahahaa, echt super grappig geschreven. Ik kijk nu alweer uit naar de volgende! Echt heel leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken (Sjouk, dat houdt niet in dat je niet meer hoeft te WhatsAppen en mailen hè!). Have fun in Beijing alvast!! Xx
Tijdens ons skypen kwamen wij dus ook te weten wat "een diagonaaltje pakken" betekent..... LACHEN !!!! Quint, we hebben je verslag weer met een glimlach van oor tot oor van gelezen. En Sjouk, leuk die foto's erbij! Ga zo door en blijf genieten! We skypen.... kuzzzz
Jullie maken wat mee en ik vind het heel leuk om jullie blog te lezen!
vreselijk verslag, vreselijke reis, vreselijke trein.
Een en al ellende.
Bah!
Halootjes,
Wat een verhalen zeg. Zo maak je nog eens wat mee en dat al na 2 weekjes. Moet je na gaan wat er nog komt! Heel veel plezier nog en we contacten wel weer!!
Dikke kus Jas en Mie
+1 bij Kasper
Wat leuk al die cultuurverschillen die je al meemaakt! Zelf vandaag terug uit Azie, heerlijk om zo nog een beetje vakantie te voelen! Have fun!
Wauw, en nu al in China. Blijf vooral schrijven en foto's plaatsen, we genieten er enorm van. Morgen proberen skype te installeren (valt niet mee voor zo'n digitaal wonder als ik ben), want ik wil jullie heel graag even zien en horen! We printen jullie verhalen uit voor oma.
Liefs van Karin, Wybe, Yiks en Djoeke
Salut Quint en Sjoukje,
Leuke verhalen over die treinen. Jullie kunnen alvast warm lopen voor de 24 uur naar Lhasa. Chinezen zijn ook bepaald niet fris en hebben geen enkele gene t.a.v. lichaamsgeluiden, maar Tibet is het allemaal waard. Succes met het regelen van het visum.
Groet.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}