Ons hostel in Foz do Iguacu, het grensplaatsje dat als uitvalsbasis dient voor bezoekjes aan de Iguacu watervallen, bleek een ware Nederlandse kolonie. Het feit dat het hier om het goedkoopste hostel in het stadje gaat zal hier allicht debet aan zijn. Brazilië is tegenwoordig de 6^e economie ter wereld met als gevolg dat het land voor arme backpackers vrijwel onbetaalbaar is geworden. Noodgedwongen sliepen wij dan ook voor de 2^e keer in 7 maanden in een dorm in plaats van een private room. Verder lag het hostel nog nét in het goede deel van het stadje, wij hebben er maar voor gezorgd dat we elke middag voor het donker weer binnen waren. Het internet was er supersnel, dus wij hebben tijdens ons verblijf even snel voor 50GB aan films en series binnengehaald.

De dag na aankomst stond de Braziliaanse kant van de watervallen op het programma, met de bus was je er binnen 25 minuten, en 4 uur later zaten wij alweer in het hostel. Tja, die watervallen zijn spectaculair, maar langer dan een uurtje kan ik er toch echt niet naar kijken. Alles was wel supergoed geregeld daar in Brazilië.
De Braziliaanse kant is de ‘overzichtskant' en ligt wat lager dan de Argentijnse kant die meer een (uit)zicht van bovenaf geeft.

De volgende dag gingen we bijtijds op pad richting de Argentijnse kant. De bus gooide ons er bij de Braziliaanse grens uit en we kregen een papiertje mee waarmee we de volgende bus konden nemen. Even een exit-stempel halen bij het kantoortje en 25 minuten wachten op de volgende bus. Deze bus bracht ons naar de Argentijnse grens 2km verderop en wachtte zowaar op ons terwijl wij onze entry-stempel voor Argentinië haalden.
Eenmaal in Argentinië moesten we nog een keer van bus wisselen en zo kwamen we ook redelijk soepel aan bij de Argentijnse kant van de watervallen.

Waar je bij de Braziliaanse kant met allerlei soorten valuta de entree kan betalen, kun je bij de Argentijnse kant enkel en alleen met Peso's betalen en die hadden wij dus niet...
‘Is er hier een pinautomaat?' Ja hoor, door de entree en na 300m rechts.'
Ik heb uiteindelijk niet eens complete bergen hoeven te verzetten om zonder kaartje het park in te mogen om te kunnen pinnen, om vervolgens buiten een kaartje te kunnen kopen. Viel weer 100% mee.

Met een treintje kun je aan deze kant naar verschillende niveaus om de watervallen van onder en boven te bekijken. Ook zijn er routes uitgezet, waardoor deze kant beduidend meer tijd kost om te bezoeken dan de Braziliaanse. Het absolute (letterlijke) hoogtepunt is de zgn. ‘Devil's throat' waar de rivier loodrecht door een vrijwel ronde opening naar beneden buldert. Het lijkt een beetje op het afvoerputje van de wereld. Erg indrukwekkend.

In het park lopen ook wilde dieren rond, die al lang niet meer onder de indruk zijn van mensen en van iedereen voedsel stelen. Geen idee wat voor beestjes het zijn, maar er hangen overal borden dat je ze niet mag voeren... Die borden hangen er ook niet voor niks, die beestjes hebben een hoge aaibaarheidsfactor, maar zodra je er een voert wordt je aangevallen en dat gaat niet bepaald subtiel zoals ik uit eerste hand heb mogen ervaren... Zal mij leren.

Op de weg terug wachtte de bus weer braaf op ons bij de Argentijnse kant en mochten we dit maal meer dan een uur wachten bij de Braziliaanse kant op de volgende bus terug naar het hostel. Ging uiteindelijk vrij soepel allemaal en was vele malen goedkoper dan de georganiseerde tours die je kunt boeken in Brazilië naar de Argentijnse kant. Doen wij gewoon.

De dag daarop moesten we weer zien terug te komen in Asuncion, omdat we vanaf daar, via Panama, naar Bogota, Colombia zouden vliegen. Hadden we op de weg hier naar toe nog 1x een taxi nodig, vandaag zouden we de terugweg zonder taxi gaan proberen. Vanuit het hostel liepen we naar de bushalte waar de bus ons naar de grens bracht. Even exit-stempel halen en lopend over de brug naar de Paraguayaanse grens en daar een entree-stempel halen. Toen waren we weer in Ciudad del Este (De supermarkt van Zuid Amerika) en moesten we naar het busstation. Op de heenweg was het hier dat wij een taxi namen (busstation-brug), maar nu zouden we een bus gaan zoeken.

Gelukkig was het zaterdag en zoals jullie weten zijn supermarkten doorgaans vrij vol op zaterdag, zo ook Ciudad del Este. Het was bloedheet, druk, we liepen met onze backpacks en iedereen wilde wat van ons en er was geen bus te bekennen... Ja, dat was gezellig.
Ik had mijn backpack alweer in een taxibusje gegooid en was met de chauffeur in onderhandeling over de prijs, maar Sjoukje was op de een of andere manier vastberaden om het vandaag zonder taxi te doen. Uiteindelijk is het min of meer gelukt om met de bus naar de busterminal te komen (de helft van de afstand alsnog gelopen vermoed ik...) en zaten we niet veel later in de bus richting Asuncion.

Eenmaal in Asuncion moesten we nog naar het vliegveld. Er bleek geen directe bus van de busterminal naar het vliegveld te gaan, dus moesten we ergens zien over te stappen. Gelukkig wilde iedereen ons wel weer helpen, dus dat ging uiteindelijk ook vrij soepel. Ik denk niet dat het ons zonder hulp gelukt was, dus het is maar goed dat de Paraguayanen zo lief zijn voor die 10 toeristen die jaarlijks hun land aandoen. ‘Bij' het vliegveld gooide de buschauffeur ons op de snelweg eruit en moesten we vanaf daar maar naar het vliegveld lopen, er was geen halte dichterbij...

Onze vlucht ging om 2uur 's nachts en het was pas 21uur en op dit reusachtige vliegveld was precies 1 restaurantje, maar wel met wifi, dus dat kwam helemaal goed.
We vlogen met COPA (prettige maatschappij!) naar Panama City waar we 2,5uur moesten wachten op onze vlucht naar Bogota.

In Bogota reden er 100 minivans rond, maar geen een met het juiste bordje met bestemmingen die wij nodig hadden, dus na een half uur zijn we op goed geluk maar ingestapt en was er een Amerikaanse Colombiaanse die ons gelukkig verder kon helpen zodat we 45 minuten later in ons hostel aankwamen. De volgende keer zorg ik er echt voor de ik Spaans spreek...

In Colombia hebben we 17 dagen die we, als het even lukt, vooral gaan doorbrengen in de warmte op het strand. Wij doen in ieder geval niet zo veel meer.

Tot snel!

S&Q

N.B.
- Heeft in Azië iedereen een hekel aan Russen, in Zuid Amerika zijn het de Israëliërs die men liever kwijt dan rijk is.
- De brug tussen Brazilië en Paraguay is wellicht het drukste stukje asfalt ter wereld; honderden motortaxi's rijden daar af en aan om Brazilianen met tassen vol Pampers en elektronica terug naar Brazilië te brengen.
- Zuid Koreaanse meiden vinden het doodnormaal om hun gebruikte maandverband in de douche achter te laten, maar een kakkerlak vindt men dan wél vies.
- In Brazilië en Argentinië spreekt men over het algemeen gelukkig Engels.
- Dat is vooral in Brazilië erg welkom; communiceren in het Spaans is een uitdaging, in het Portugees vooralsnog totaal onmogelijk.
- Paraguayanen staan samen met de Tibetanen en Myanmaresen in de top 3 van onze lijst ‘vriendelijkste bevolking'.